Opinioni publik në kohë epidemish…
Rrëshket sigurisht. Se mos është here e parë! Prej qindra vjetësh e kanë studjuar që përballë rrezikut opinioni publik ekstremizohet.
Njeriu nuk është qenie e arsyeshme, por është qenie që arsyeton! Janë larg këto dy përkufizime prej njeri tjetrit, shumë larg!
Kur epidemia te ne nuk kishte arritur ende, por dihej se do të vinte, në rrjetet sociale por edhe në komunikimin ballëpërballë dëgjohej masivisht :
Nuk na prek virusi ne!
Cfarë t’u thoshe?
Sapo hapje gojën duke arsyetuar fare lehtë të hidheshin në grykë:
Rracë e pastër ne!
Pellazgë ne!
Dhe këto ushqeheshin edhe nga njerëz që nuk mund të thuash se nuk kanë kompetenca mjeksore. Por, nuk ishte një çështje mjeksore.është edhe sociale, edhe etike epidemia. Por, kush të le të flasësh seeeee!
Lërini të flasin mjekët! – të bërtisnin! Dakord mjekët bëjnë testin kurojnë, por vendimet politike nuk i marrin mjekët!
Sjelljen e njeriut në shoqëri nuk e studjojnë mjekët! Vazhdon i njejti gabim. Epidemia shihet thjesht si çështje mjeksore. Cfarë t’u thuash? Që është edhe çështje kulture, politike, familjare, etike, psikologjike?
Kush dëgjon?
Si thoshin? Janë nxitje frikërash nga ana e kritizerëve! Nuk ka rrezik. Eshtë rrezik i vogël!
Kush thotë se virusi nuk ka si të mos vijë – bën punën e Saliut!
Pse Europa jemi ne? Ata që nuk na pranojnë ne!
Mirëpo erdhën rastet e para!
Kaluam në të kundërtën! Nisëm të urrejmë emigrantët! Ata emigrantë që nuk kemi lënë pa i lëvduar sepse mbajnë me lekë familjet, vendin etj. Cilët janë këta? Ata, mo, bijtë dhe bijat e këtyre që shajnë!
Po sikur një i afërm t’u kthehej para disa ditësh dhe t’u thoshte :
Erdha o njerëz në shtëpi, kishte rrezik atje!
Cfarë do t’i thoshin : jashtë, jaaaaaashtë, jashtëëë!
O mikpritja shqiptareeeeeeee! Cfarë lavdesh i bëjmë!
Shtëpia jonë është e mikut!
E mikut dakord, por pa virus!
Jemi rracë e pastër neeeeeee! Pellazgë! Më shumë shoku! Më shumë? Etruskë! Me shumë shoku! Skitha! Ore skutha jemi? Joooooo! më të lashtë akoma! Pyet Darvinin!
Këta emigrantët e qelbur ! – ky ishte pak a shumë toni! Toni i frikës, i ankthit kolektiv! Jemi edhe trima pa le!
Mirëpo doli që nuk ishin emigrantë po kishin qenë për vizitë andej nga Italia!
Moooooos, edhe kjo ra!
Emigrantët i përzumë! Ik o vëlla vdis andej nga qoshet e pallatit! Cfarë na bën pis!
Trimëria? Ku ka trimëri me rrezikun mo? Trimëria është për të kënduar këngë dhe u sharë me njeri tjetrin në parlament!
Një dizonancë konjitive!
Opinioni publik midis dy të kundërtash: Jemi rracë e pastër apo jemi rracë e keqe? – nisën dilemat.
Kur nuk kishim virus – ishim pellazgë skitha, kur na kap viroza jemi emigrantë skutha!
Për t’i bashkuar këto të kundërta nisëm edhe gjejmë fajtorin jo te emigrantët, jo te bejlerët, diversantët, katolikët, vllahët, hebrenjtë, çamët, grekët, jevgjit – oh sa të mirë janë ! -, por te kultura.
Janë katunarë mo, pa kulturë! Iku në Itali dhe kur erdhi nuk u fut në karantinë!!! Si të futej kur vetë Italia nuk e kërkonte? Kur nuk kishte asnjë simptomë? Kur i duhej të jetonte?
Nejse! Kështu e ka zakonin njeriu! Do fajtorin!
Cdo i sëmurë tani konsiderohet me faj!
Sinonimia e vjetër me shekuj : i sëmuri – fajtor : na ndihmon të kujtojmë se ne jemi ndryshe! Ne nuk na kap sepse nuk jemi fajtorë!
Vetë e ke fajin!Me ler rehat mua tani! Ik o vdis andej!
Ka rrezik të mbyllemi? Gjithë lekët po i blej makarona, oriz, reçel! Po i boshatise dyqanet mo? Ohuuuuuu! Jemi solidarë? Qenke budalla fare tiiiiiii! Solidariteti është virus komunist! Ne kemi hallin e këtij virusit kapitalist tani! Secili për vete Zoti për të gjithë në kohë rreziku!
Pse ç’a kujton ti? Akoma iu beson përrallave të zyshës të klasës së parë? Të vdesin të tjerët dhe të jetosh ti? E mo, çfarë kujton? Po si do të jetosh vetëm sikur të gjithë të tjerët të mos jenë më?
Nuk e di – thotë !
Na nxjerr se çfarë jemi në thelb kriza! Jo se të tjerët nuk janë.
Do kalojë epidemia sigurisht. Do iki virusi. Por, atëhere të mos harrojmë se çfarë kemi bërë. Të mos nisim përsëri:
Ne, pellazgët!
Ne, shentorët!
Ne, trimat!
Ne, solidarët!
Ata emigrantët!
Ata katundarët!
Ata opozitarët!
Mos e marrim veten kaq seriozisht!
Se nuk merremi me virusin pastaj, por me veten dhe njeri tjetrin!
Se pastaj, o dhé hapuuuu!, dëgjojmë që edhe ekipet e reanimacionit duhet t’i bëjmë mikste, ca me mjekë demokratë dhe ca me mjekë rilindas!
Po e vërtetë, sot e lexova!
Në vend t’i themi politikës së qelbur: PERJASHTAAAA nga shkenca, nga administrimi, nga shërbimet!
Trurin a e kap corona ?!
