Shumica prej nesh nuk e jetojnë jetën në versionin më të mirë të mundshëm të vetes dhe kjo nuk ndodh sepse na mungon aftësia ose forca e vullnetit.

Ne e dimë që jemi gati për promovimin, por nuk kërkojmë të konsiderohet. Ne e dimë se bizneset konkurruese ngarkojnë çmime më të mira për shërbimet e tyre, por ne jemi të shqetësuar për të rritur tonat. Ne shqetësohemi duke mos qenë në formë, por sabotojmë çdo përpjekje për të punuar më fort lidhur me këtë drejtim. Ne duam të vishemi mirë, por kur të vijë koha për t’u përgatitur, ne marrim të njëjtat rroba të vjetra dhe i quajmë ato “mjaft mirë”.
Ne e dimë që thashethemet nuk janë një tipar i mirë i karakterit, megjithatë ne shpesh nuk rrimë dot pa to. Ne e dimë se shqetësimet janë të pabaza, megjithatë ne bazohemi në to, pa marrë parasysh asgjë tjetër. Ne duam të arrijmë, të bëjmë plane, të jemi më social, por nuk arrijmë t’i ndjekim. Ne duam të jetojmë në hapësira të organizuara, por vonojmë gjysmën e orarit të mirëmbajtjes ditore që do të kërkonte. Ne e dimë se kemi nevojë për një litër ujë, por kurrë nuk e përmbushim atë.

Në sipërfaqe, këto dështime të vogla duken si dembelizëm, ose mungesë besimi. Realiteti është shumë më i thellë.

Kur ishe fëmijë, ishe pa frikë. Ju thonit hapur nevojat tuaja, keni qenë lehtësisht krijues, keni qëndruar prezent dhe keni qenë më të sinqertë sesa do të jeni ndoshta ndonjëherë në jetën tuaj.

Kjo ndodhi deri në pubertetin e hershëm që filluat të fitoni aftësinë njohëse për të njohur një lloj rreziku të caktuar, asaj që qeniet njerëzore i frikësohen më shumë: rreziku shoqëror. Ju keni lindur me nevojën për t’u pranuar nga bashkëmoshatarët tuaj, por ndërsa jeni rritur, filluat të kuptoni kodet dhe kushtet me të cilat ne vlerësojmë njëri-tjetrin për të përcaktuar denjësinë.

Së shpejti, ajo jetë pa rrjedhë, pa prezencë dhe me gjithë frikë në zemër që po jetonit, filloi të dukej më pak si një shprehje e natyrshme e vetvetes suaj dhe më shumë si kriteret mbi të cilat të tjerët mund t’ju gjykojnë.

Pavarësisht nëse e kuptuat apo jo, ju u përshtatët.

Ju e bëtë veten të vogël para se të dinit se çfarë po bënit.

“Vetja i/e vogël” juaj është një kombinim i zakoneve, sjelljeve dhe besimeve që keni adoptuar nga ata përreth jush. Ju interpretuat nevojat dhe preferencat e tyre dhe i morët si tuajat. Keni supozuar tipare të caktuara për mbrojtje, ose siguri, ose sepse thjesht nuk keni marrë asnjë minutë të ndaleni dhe të mendoni: Por a është vërtet ky që jam unë?
Zakonet funksionojnë në një cikël prej tre pjesësh: shkas, rutinë, shpërblim. Kjo është pikërisht ajo që po ndodh kur vendosni të jeni ‘më pak se sa jeni’.

Thuaj që doni të bëni diçka jashtë zonës tuaj të rehatisë – qoftë kjo është aq e vështirë sa të aplikoni për një punë të re ose aq të vogël sa zgjedhja e një veshje në mëngjes. Ju uleni në kompjuterin tuaj për të filluar aplikimin për punë, por hapni Facebook apo Instagram, “shpejtë shpejt” para se të filloni. Gjë tjetër që e dini, ju keni hulumtuar nëpër fotografi në Facebook për një orë dhe aplikimi juaj për punë mbetet i paplotë.

Hapja e Facebook është shkaktari juaj (një veprim prej 30 sekondash ose më pak) që fillon një rutinë (lëvizje pa fund) që shpërblehet (nga ndjenja sigurie dhe sigurie) duke ju lejuar të shmangni bërjen e gjërave që ju stresojnë.

E njëjta vlen edhe për zgjedhjen e një veshje. Sapo të kapni një veshje e njohur e përdorur, do të pasojnë më shumë të njohura dhe çdo veshje më ‘ e guximshme’ do të qëndrojë në varësen në dollapin tuaj ndërsa truri juaj ju shpërblen me ndjenjën e rehatisë që vijnë nga zgjedhjet e para.

Kur jeni të stresuar, ju drejtoheni në zakone të vjetra: rutina juaj, ajo që formuat si mbrojtje të gjithë atyre viteve më parë. Ju filloni të silleni si vetja që u përforcua, vetja që mbeti e sigurt. Kur e bëni këtë, truri juaj ju shpërblen me ndjenja sigurie. Cikli vazhdon.

Kjo ndjenjë e të tërhiqesh në “veten tënde të vogël” nuk do të të mbështesë nëse dëshiron të rritesh. Vetja juaj i/e vogël është një vrimë e zezë për të cilën nuk ka fund. Asnjëherë nuk do të jetë e mjaftueshme sepse nuk mund të keni kurrë sa duhet nga ato që nuk ju duhen në të vërtetë dhe kurrë nuk mund të jeni të mjaftueshëm për një person që nuk jeni vërtet.

Por mbani mend: Ndjenja jonë për veten është e lakueshme. Në të njëjtën mënyrë që u rregulluam dhe u përshtatëm me pritjet e njerëzve të tjerë, ne jemi të aftë të rregullojmë dhe përshtatemi me tonat. Ne mund të zbulojmë identitetin që kemi krijuar vite më parë dhe të ndërtojmë një të re, më të përafruar me të vërtetën tonë autentike.

Ndërgjegjësimi juaj se nuk jeni vetë më i/e miri/mira juaj, do të thotë që tashmë e dini se cili do të ishte vetja juaj më e mirë. Fakti që jeni të vetëdijshëm për të qenë joautentik do të thotë që tashmë keni një koncept se si do të ndjehej origjinaliteti. Ju nuk do të ndjenit shqetësim, apo madje shqetësim, nëse nuk do të përcaktonit një hendek midis kush jeni dhe kush keni për qëllim të jeni.

Ja se si mund të filloni ta lidhni atë.

 

Vizualizoni personin që dëshironi të bëheni

Imagjinoni të ecni si ata, të jetoni si ata, të silleni si ata. Çdo ditë të jetës suaj, duhet të zgjoheni dhe të mishëroni plotësisht personin që dëshironi të jeni. Kjo është mënyra e vetme që do të bëheni ata.

Imagjinoni si vishen, si i stilojnë flokët. Imagjinoni se si ata shkruajnë email, si e trajtojnë konfliktin, çfarë bëjnë dhe si e bëjnë atë. Merrni makro dhe bëjeni mikro: Imagjinoni vetveten tuaj të plotë, të ngjitur dhe pastaj kuptojeni se si ai person do të merrej me rezultatet e jetës tuaj.

Luftoni impulset e tua të vjetra

Nëse e dini që keni një stil të patëmetë, por nuk visheni ashtu siç mundeni, duhet të kundërshtoni impulsin tuaj për të qëndruar i/e vogël dhe, përkundrazi, të zgjidhni veshjet që dëshironi me të vërtetë. Nëse e dini që ju jeni një mjeshtër i zanatit tuaj, por minimizoni suksesin tuaj sepse duke u bërë kështu ndjeheni rehat, do të duhet të kundërshtoni impulsin për t’u dukur i parëndësishëm.

Në fillim, kjo nuk do të jetë e rehatshme, por është thelbësore. Thelbësore e braktisjes së vetvetes tuaj të vogël është braktistja e dëshirës tuaj për t’u përshtatur me atë që të tjerët mund të dëshirojnë që ju të jeni.

Pothuajse të gjithë janë jashtëzakonisht të mirë për një gjë, të tmerrshëm për një ose dy gjëra, dhe përgjithësisht mesatar në pjesën tjetër. Në vend që të përpiqeni të gjitha këto dhe të dukeni “mjaft të mirë” në të gjithë tabelën, hidhuni drejt pikave tuaja të forta, pranoni dhe transferoni burimet e dobëta dhe gjeni ngushëllim në normalitetet tuaja.

Rishkruaj historinë

Arsyeja pse rezistoni duke qenë ky version ideal për ju është sepse e lidhni atë me diçka negative. Ju keni shkruar një histori për vetë idealin tuaj – një që duhet të shkruani dekada më parë, në pubertetin e hershëm, kur braktisët veten tuaj të vërtetë, në favor të një të pranueshëm nga të gjithë.
Ndoshta supozoni se njerëzit tërheqës duken bosh, ose njerëzit e suksesshëm duken të cekët, ose njerëzit e sigurt duken arrogantë. Në secilin rast, ju jeni duke peshuar monedhën sociale mbi gjithçka tjetër. E vërteta është se ju mund të jeni gjithçka që dëshironi – dhe për sa kohë që jeni të sjellshëm, autentikë, me qëllim të mirë dhe të gatshëm të pranoni kur gaboni dhe provoni përsëri, do të pranoheni nga bashkëmoshatarët tuaj.

Ndryshoni historinë. Thuaji vetes se po bëhesh versioni më i këndshëm dhe më i dashur i vetvetes. Beso në fuqinë dhe të vërtetën tuaj që të mund të udhëheqni rrugën për ata rreth jush. Duke u bërë ato që dëshironi të jeni, ju do të lëshoni tensionin, rezistencën, pakënaqësinë. Ju nuk jeni vetëm të aftë të bëheni ky person, ju keni për qëllim të jeni ky person. Ky proces i vetë-vlerësimit është thelbësor.

Çfarë do të bënit sikur të dinit se askush nuk do t’ju gjykojë?

 

 

 

/ Nga Brianna Wiest, Medium.com