Në ditën e tij të parë si Drejtor i Përgjithshëm i Carlsberg Group, një kompani globale e birrës dhe pijeve, Cees ‘t Hart iu dha një kartë hyrëse nga ndihmësi i tij. Ai mbylli të gjitha katet e tjera për ashensorin që të mund të shkonte direkt në zyrën e tij, në katin e 20-të. Dhe me dritaret e saj, zyra e tij ofroi një pamje mahnitëse të Kopenhagës. Këto ishin përparësitë e pozicionit të tij të ri, që flisnin për fuqinë dhe rëndësinë e tij brenda kompanisë.
Cees i kaloi dy muajt e ardhshëm duke iu përshtatur përgjegjësive të tij të reja. Por gjatë atyre dy muajve, ai vuri re që ai pa shumë pak njerëz gjatë gjithë ditës. Meqenëse ashensori nuk u ndal në katet e tjera dhe vetëm një grup i zgjedhur ekzekutivësh punonin në katin e 20-të, ai rrallë ndërveproi me punonjësit e tjerë të Carlsberg. Cees vendosi të kalojë nga zyra e tij në katin e 20-të, në një tavolinë boshe në një plan të hapur në një kat të ulët.
Kur u pyetën për ndryshimet, Cees shpjegoi, “Nëse nuk takoj njerëz, nuk do të di se çfarë mendojnë ata. Dhe nëse nuk kam gisht në pulsin e organizatës, unë nuk mund të drejtoj në mënyrë efektive. ”
Kjo histori është një shembull i mirë se si një drejtues ka punuar në mënyrë aktive për të shmangur rrezikun e izolimit që vjen me mbajtjen e pozitave të larta. Dhe ky rrezik është një problem i vërtetë për udhëheqësit e vjetër. Me pak fjalë, liderët më të lartë rriten aq shumë, sa rrezikojnë të marrin ‘një ego të fryrë’. Dhe sa më e madhe të rritet egoja e tyre, aq më shumë ata rrezikojnë të përfundojnë në një flluskë të izoluar, të humbasin kontaktin me kolegët e tyre, kulturën dhe përfundimisht klientët e tyre.
Le ta analizojmë këtë hap pas hapi.
Ndërsa ngrihemi në detyrë, fitojmë më shumë fuqi. Dhe me këtë, njerëzit kanë më shumë të ngjarë të duan të na kënaqin duke dëgjuar me vëmendje, duke rënë dakord më shumë dhe duke qeshur me shaka. Të gjitha këto ‘gudulisin’ egon. Dhe kur egoja guduliset, ajo rritet.
David Owen, ish sekretari i jashtëm britanik dhe një neurolog, dhe Jonathan Davidson, profesor i psikiatrisë dhe shkencave të sjelljes në Universitetin Duke, e quajnë këtë “sindroma hubris“, të cilin ata e përcaktojnë si një “çrregullim i posedimit të pushtetit, veçanërisht fuqia e cila është shoqëruar me një sukses të jashtëzakonshëm, të mbajtur për një periudhë vjetore. ”
Një ego e pakontrolluar mund të prishë perspektivën tonë ose të shtrembërojë vlerat tona. Sipas fjalëve të Jennifer Woo, CEO dhe kryetari i The Lane Crawford Joyce Group, shitësi me pakicë më i madh në Azi, “Menaxhimi i egos sonë për pasuri, famë dhe ndikim është përgjegjësia kryesore e çdo udhëheqësi.” Kur ne jemi kapur nga kontrolli i egos për më shumë fuqi, ne e humbim kontrollin. Ego na bën të ndjeshëm ndaj manipulimeve; ngushton fushën tonë të vizionit; dhe korrupton sjelljen tonë, shpesh duke na bërë të veprojmë kundër vlerave tona.
Egoja jonë është si një objektiv që ne mbartim me vete. Dhe si çdo objektiv, sa më i madh të jetë, aq më i prekshëm është të goditet. Në këtë mënyrë, një ego e fryrë e bën më të lehtë për të tjerët të përfitojnë nga ne. Për shkak se egoja jonë dëshiron vëmendje pozitive, mund të na bëjë të ndjeshëm ndaj manipulimeve. Kjo na bën të parashikueshëm. Kur njerëzit e dinë këtë, ata mund të luajnë me egon tonë. Kur ne jemi viktimë e vetë nevojës sonë për t’u parë si të shkëlqyeshëm, ne përfundojmë duke u drejtuar në marrjen e vendimeve që mund të jenë të dëmshme për veten tonë, njerëzit tanë dhe organizatën tonë.
Një ego e fryrë gjithashtu korrupton sjelljen tonë. Kur besojmë se jemi arkitektët e vetëm të suksesit tonë, ne priremi të jemi të rreptë, më egoistë dhe me më shumë gjasa të ndërpresim të tjerët. Kjo është veçanërisht e vërtetë përballë pengesave dhe kritikave. Në këtë mënyrë, një egër e fryrë na pengon të mësojmë nga gabimet tona dhe krijon një mur mbrojtës që e bën të vështirë të vlerësojmë mësimet e pasura që i mbledhim nga dështimi.
Më në fund, një ego e fryrë ngushton vizionin tonë. Egoja gjithmonë kërkon informacione që konfirmojnë atë që dëshiron të besojë. Në thelb, një ego e madhe na bën të kemi një paragjykim të fortë konfirmimi. Për shkak të kësaj, ne humbasim perspektivën dhe përfundojmë në një flluskë udhëheqjeje, ku ne vetëm shohim dhe dëgjojmë atë që duam. Si rezultat, ne humbasim kontaktin me njerëzit që drejtojmë, kulturën në të cilën jemi pjesë, dhe në fund të fundit klientët dhe palët e interesuara.
Thyerja e një egoje tepër mbrojtëse ose e fryrë dhe shmangia e flluskës së udhëheqjes është një punë e rëndësishme dhe sfiduese. Kërkon vetëmohim, reflektim dhe guxim. Këtu janë disa këshilla që do t’ju ndihmojnë:
-Konsideroni përparësitë dhe privilegjet që ju ofrohen në rolin tuaj. Disa prej tyre ju mundësojnë ta bëni punën tuaj në mënyrë efektive.
-Konsideroni se nga cilat privilegjet tuaja mund të hiqni dorë. Mund të jetë vendi i rezervuar i parkimit ose, si në rastin e Cees ‘t Hart, një kalim special për ashensorin.
– Mbështetni, zhvilloni dhe punoni me njerëz që nuk do të ushqejnë egon tuaj. Punësoni njerëz të zgjuar me vetëbesim për të folur.
– Përulësia dhe mirënjohja janë themeli i vetëmohimit. Bëni një zakon të marrësh një moment në fund të çdo dite, për të reflektuar për të gjithë njerëzit që ishin pjesë e të bërit të suksesshme atë ditë. Kjo ju ndihmon të zhvilloni një sens përuljeje, duke parë sesi nuk jeni shkaku i vetëm i suksesit tuaj. Dhe përfundoni reflektimin, duke dërguar në mënyrë aktive një mesazh mirënjohjeje për ata njerëz.
/Marrë nga Harvard Business Review, përshtatur nga Shqip.al
